همانطور که میدانید چهارشنبه سوری یکی از جشن های رایج ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال با آئین خاص و تشریفات گوناگون در هر ناحیه برگزار می شود و افراد این روز را خیلی گرامی می دارند جشن آتش در واقع پیش درآمد جشن نوروز است که نوید دهنده رسیدن بهار و تازه شدن طبیعت است. با بخش فرهنگ و هنر سایت آکسان پلاس همراه باشید.
رسوم چهار شنبه سوری
واژه چهارشنبه سوری از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته است و سوری که به معنی سرخ است ساخته شده است.طبق آیین باستان آتش بزرگی تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می شود که این آتش معمولا در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می کنند و از آن می پرند آغاز می شود.
چهارشنبه سوری جشنی نیست که وابسته به دین افراد باشد و در میان پارسیان یهودی و مسلمان،ارمنیها،ترکها،کردها و زرتشتیها،به ویژه ایرانیان رواج دارد.
رسم است که به عنوان پایان یافتن مشقات هر سال و فرا رسیدن عید نوروز در شب های چهارشنبه آخر سال ، خار ، بوته ، گون ، لیق ، کلوش ( یعنی همان کاه ، ساقه خشک برنج ) و هر چیز قابل اشتغال را در فواصل معین خرمن کرده و در غروب آفتاب آن را آتش بزنند و زن و مرد و پیر و جوان از روی آتش بپرند و بگوئید :
« گل گل چهارشنبه ، بحق پنجشنبه، زردی بشه ، سرخی بایه ، نکبت بشه ، دولت بایه گل گل چهارشنبه »
« یعنی :ای شعله آتش چهارشنبه ، به حق پنجشنبه زردی و ضعف و بیماری و رخت و بدی ها را بربند و نوبت سرخی و نشاط و خرمی فرا رسد ، دوره نکبت و ناکامی و بیچارگی به سرآید و دولت اقبال روی نماید. »
این مراسم یکی از سنن باستانی است که به نام « چهارشنبه سوری » معروف است.
دود کردن اسپند هم یکی از رسوم متداول بود که معمولا سعی می کردند از کسی اسپند بخرند که از سادات باشد و مغازه او هم رو به قبله قرار گرفته باشد و هنگام دود کردن اسفند این نغمه را زمزمه می کردند: « آتیلاکون ، باتیلا کون ، بدی یا ن بیرون کون »
« یعنی اس اسفند بدی ها و پلیدی ها و زشتی ها را از ما و اهل خانه بیرون کن »
سایر مطالب مرتبط با فرهنگ و هنر را در سایت آکسان پلاس مطالعه کنید.
