طبق باور برخی از افراد، این لباس توسط تعداد اندکی از زنان هنرمند شهر «اوز» دوخته می‌شود و صنعت «خوس‌بافی» را از کشور «هندوستان» به «اوز» آورده‌اند. «خوس» از الیاف نقره‌ای تشکیل شده که بافته می‌شود و از آن برای تزئین شلوار، روسری، کلاه، پیراهن، جلیقه زنان و لباس کودکان استفاده می‌شود. با آکسان پلاس همراه باشید.
برخی دیگر از افراد هم معتقدند که دقیقا مشخص نیست منشا این لباس از کجاست! اگر به لباس‌های محلی در جنوب استان فارس از حوالی «فیروزآباد» تا مناطقی قریب به «بستک» توجه کنیم، همه آنها شامل دامنی بلند و گشاد و پیراهنی بلند که تا روی باسن را پوشانده است، می‌باشند. در «اوز» تا صد سال پیش، لباسی شبیه به آن مرسوم بوده و لباس عادی مردم حساب می‌شده است، ولی آنچه که به رخت گشاد تمایز می‌بخشد فراوانی زینت آلات و طلاهایی است که با آن آمیخته شده است. زینت‌هایی که بیشتر با آرایش رقصندگان معابد هندی شبیه است.
به طور کلی، قیمت بالای کل این لباس حکایت از این دارد که این لباس خاص بوده است و همه‌گیر شدن استفاده از آن بعدا اتفاق افتاده است. جالب است بدانید که همه رخت گشاد ندارند و عده‌ای در مواقع ضرور از دیگران قرض می‌گیرند.
سایر مطالب مرتبط با فرهنگ ایران و فرهنگ ملل را در سایت آکسان پلاس مطالعه کنید.
