محمدرضا لطفی کیست؟

1396/10/16

198 694 0

استاد محمدرضا لطفی «موسیقیدان»، «آهنگساز» و «نوازنده» برجسته و پیشکسوت «تار»، «سه تار» و «کمانچه» و از سازندگان مطرح «ساز» پس از تحمل مدت‌ها درد و رنج ناشی از بیماری سرطان، چشم از جهان فروبست. با آکسان پلاس همراه باشید.

استاد محمدرضا لطفی در سال 1325 در شهر گرگان متولد شد. او به مدت پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون «علی اکبر شهنازی» و «حبیب الله صالحی» فرا گرفت. پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. در این زمان از استادانی مانند «نورعلی برومند»، «عبدالله دوامی» و «سعید هرمزی» نیز بهره جست.

او اشعار ماندگار «هوشنگ ابتهاج» را به موسیقی بدل کرد. محمدرضا لطفی «آهنگساز»، «ردیف‌دان» و «نوازنده» چیره‌دست بسیاری از سازها از جمله «سنتور»، «چنگ تار»، «سه تار»، «کمانچه»، «نی» و «پیانو» از برجسته‌ترین اساتید موسیقی ایران زمین و استادِ بسیاری از اساتید جوان موسیقی این مرز بوم بود که یادش با ماندگارهای شاد و غم انگیزش تا ابد در دل هر ایرانی عاشقی باقی خواهد ماند.

استاد محمدرضا لطفی صاحب اثر ماندگارِ «همیشه در میان»، پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. محمدرضا لطفی در سال 1343 جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز به دست آورد و در اجرای ردیف آوازی توسط «عبدالله دوامی» با ساز «تار» وی را همراهی کرد.

استاد محمدرضا لطفی خالق «عشق داند» در سال 1353 به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. به مدت یک سال و نیم به مدیریت گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن از این سمت استعفا کرد. در سال 1354 گروه «شیدا» را راه‌اندازی کرد و به همراه گروه «عارف» به سرپرستی «حسین علیزاده» به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت.

در دوران اوج گیری انقلاب، گروه موسیقی «شیدا» به همراه گروه موسیقی «عارف» به سرپرستی «حسین علیزاده» در اعتراض به رژیم پهلوی از همکاری با رادیو انصراف دادند و کانون موسیقی «چاووش» را راه انداختد.

در دوران اوج گیری انقلاب، کانون موسیقی چاووش را با همکاری هنرمندانی چون «هوشنگ ابتهاج»، «محمدرضا لطفی»، «شهرام ناظری»، «حسین علیزاده»، «پرویز مشکاتیان»، «علی اکبر شکارچی» و... راه‌اندازی کرد و در یک فعالیت چشمگیر، آثاری از این گروه به جای ماند که به گفته بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می‌روند. آثاری که بخش‌هایی از آن در قالب «چاووش» در چند آلبوم تولید شد و برخی از آنها نواهای انقلابی بود که حتی به شکل دستفروش در ایام انقلاب توزیع می‌شد. این گروه پس از انقلاب به واسطه شرایط متفاوتی که برای هر یک از اعضایش پدید آمد، منحل شد و پس از آن، چاووش پس از سفرهای بسیاری که برای کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان کرد، در سال 1365 به آمریکا رفت و علاوه بر اجرا در کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن تاسیس کرده است.

وی سال 80، پس از سال‌ها دوری از وطن به ایران بازگشت و در مکتب خانه «میرزا عبدالله» و «کانون شیدا» به تدریس علاقه‌مندان موسیقی مشغول بود و ضمن چندین اجرای تازه، شاگردان بسیاری نیز در ایران توانستند در کنار این استاد برجسته موسیقی، مشقِ ساز بگیرند.

از آلبوم‌های محمدرضا لطفی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: